Reforma kluniacka

1. Katecheza przybliża słuchaczom zakon z Cluny. Pokazuje jego wielką rolę w średniowieczu i to, jak różnił się do słabo rozwiniętych klasztorów w reszcie Europy. Jest on ukazany jako "dusza" europejskiego życia klasztornego. Benedykt XVI przybliża też słuchającym regułę klasztoru. Przede wszystkim jednak kazanie byłego papieża opowiada o tym, jak zakon z Cluny zreformował ruch monastyczny. 

Tezy opracowania oczywiście nie są oczywiste :))), jednak myślę, że mogę za nie uznać: 

• Rola zakonu kluniackiego w ruchu monastycznym średniowiecznej Europy była bardzo duża.
• Odylon był głównym reformatorem zakonu w Cluny. 

2. Zakon w Cluny był bardzo znaczącym średniowiecznym ruchem monastycznym. Liczył sporo ponad 1000 klasztorów. Przyczynił się do rozwoju monastyzmu tak bardzo, że mówi się o reformie kluniackiej. Można powiedzieć, że podniosła ona podupadły ruch monastyczny w Europie. Był on w takim a nie innym stanie m.in. z powodu ubóstwa i zależności zakonów od lokalnych władców. Za to reforma kluniacka polegała na powrocie do przestrzegania reguły św. Benedykta, ale z pewnymi zmianami. Centralizowano liturgię w codziennym życiu, przykładano wielką wagę do milczenia i pracy, a także zapobieżono symonii - opat był wybierany wewnątrz zakonu. Ważna była też czystość, celibat - dość problematyczna dla ówczesnych duchownych. Mnisi kluniccy brali też udział w wyprawach wojennych, a także pomagali biednym. 

Ważną osobistością w zakonie z Cluny był Odylon - opat, późniejszy święty. Następca Majola, kontynuował jego dzieło szerzenia idei kluniackich w Europie. Dzięki niemu opactwo cieszyło się szczególnymi względami Stolicy Apostolskiej, opracował też Pokój Boży, dokument gwarantujący opiekę ubogim, słabym, kobietom, dzieciom itp., a także Rozejm Boży, ustalający czas, kiedy następować miało zawieszenie broni. W latach 1015-1030 nastąpiła właściwa reforma - idee zakonu z Cluny zaczęły być powszechnie narzucane innym klasztorom (choć nie wszystkie chciały przyjąć nowe reguły). Dzięki Odylonowi obchodzimy Zaduszki - obyczaj ten wyewoluował z jego pomysłu, by modlić się 2 listopada za zmarłych mnichów.

3. Tekst 2. (opracowanie) jest moim zdaniem nieco bardziej rzeczowy. Tekst 1. jest kazaniem, więc zakon jest gloryfikowany, nie widać absolutnie żadnych problemów. Benedykt XVI zwraca więcej uwagi na duchowe aspekty i wspaniałość samej idei zakonu. Nie zmienia to faktu, że z obu tekstów można czerpać wiedzę - jednak wiadomo, że do wypowiedzi duchownych należy podchodzić z pewną rezerwą.